دعای صحیفه سرور دعاهای عالم

بِسْمِ اللّه الْرَّحْمٰنِ الْرَّحیٖم

دعای صحیفه یا دعای جبرئیل

• اخبار
• فرهنگ و هنر
• سرگرمی
• سبک زندگی
• ورزش و تناسب اندام
• دنیای مد
• بهداشت و سلامت
• آشپزخانه نمناک
• دین و مذهب
• تکنولوژی

دعاء الصحیفه دعای عظیم الشأنیست که در کتاب شریف مهج الدعوات مرحوم سید بن طاووس از امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام روایت شده است. 

در این دعا 107 تسبیح ممتاز آورده شده و رسیدن به 29 حاجت دنیا و آخرت وعده داده شده است. 
این دعا ضامن شده توسط حضرت جبرئیل علیه السلام است به همین دلیل به دعای جبرییل نیز مشهور می باشد.

برای مطالعه ی دعا و فضیلت و آثار فوق العاده ی این دعا به ادامه ی نوشته بروید...  التماس دعا.

 

دعای صحیفه

107 تسبیح ممتاز و رسیدن به 29 حاجت
امام رضا علیه السلام فرمودند: إِنَّ اللَّهَ یُبْغِضُ الْقِیلَ وَ الْقَالَ وَ إِضَاعَةَ الْمَالِ وَ کَثْرَةَ السُّؤَالِ[1]
خداوند پرگویى و تلف کردن مال و بسیارى درخواست و اظهار حاجت را دشمن مى‏دارد.
بر اساس این حدیث و احادیث کتمان که یکی از آنها کتمان مصیبت ها و مشکلات و حاجت هاست، لازم است برای رسیدن به نیازهای خود به یکی از مصادیق تسبیح تمسک کنیم. 107 تسبیح در دعای صحیفه هست که با آن به درگاه خداوند عرض حاجت کنیم و به حوائج 29گانه خود که از آثار این تسبیح است، برسیم. زیبایی این 107 تسبیح این است که هر تسبیحی با اسم و وصفی که آخر تسبیح قبل بوده، شروع می شود.
 
سند دعای صحیفه:
از حضرت امیر المؤمنین على بن ابى طالب علیه السلام از حضرت پیغمبر علیه السلام روایت شده است:
در حالى که پشت مقام ابراهیم نماز مى‏گزاردم، جبرئیل علیه السلام نازل شد. پس... گفت: اى محمّد! سفارش مى‏کنم تو را که امّت خود را امر نمایى که سه روز ایّام البیض را روزه بگیرند که سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماهى است، و سفارش مى‏کنم تو را که امّت خود را امر نمایى که در این سه روز این دعاى شریف را بخوانند.
 
عظمت دعای صحیفه:
1)     پس به به برکت این دعا فرشتگان حمل کننده عرش هستند
2)     و حضرت جبرئیل به برکت این دعا به زمین نازل مى‏شود و به آسمان بالا مى‏رود
3)     و این دعا بر درهاى بهشت و بر حجره‏ها و کنگره‏ها و بر منزل هاى آن نوشته شده است
4)     و بهترین دعا بعد از قرآن کریم برای امت پیامبرصلی الله علیه و آله است
5)     و دارای اسم اعظم خداى تعالى می باشد
6)     و اگر درختان دنیا قلم و دریاها مرکّب و همه خلایق نویسنده گردند، بر نوشتن ثواب قارى این دعا قدرت ندارند.
7)     محشور شدن خلایق در روز قیامت به برکت این دعاست.
ثواب دعای صحیفه اگر با نیت خالص و پاک و عمل نیکو خوانده شود:
1)     چندین برابر شدن قوّت حافظه
2)     تقویت شعور و علم
3)     زیاد شدن عمر
4)     صحّت و سلامتی بدن
5)     دفع 70  آفت از آفات دنیا و 700  آفت از آفت هاى آخرت
6)     گشوده شدن درهاى بهشت
7)     برطرف شدن عذاب قبر
8)     نجات از عذاب آتش
9)     آزاد شدن دربند
10)   برطرف شدن غم و اندوه
11)   برآورده شدن حاجات دنیا و آخرت
12)   حفظ از مرگ ناگهانى
13)   حفظ از هول و سختی قبر
14)   حفظ از فقر در دنیا
15)   اذن شفاعت در روز قیامت با روى خندان
16)   داخل شدن در دارالسّلام و غرفه‏ها و حلّه‏هاى بهشتی
17)   ثواب جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل و ابراهیم خلیل و موسى کلیم و عیسى و محمّد:، اگر در حال روزه این دعا را بخواند.
18)   محشور شدن در قیامت در کنار جبرئیل علیه السلام و درخشیدن او چون ماه شب بدر اگر در مدّت عمر خود پنج مرتبه بخواند.
19)   همسایگی ابراهیم علیه السلام و محمّد  در بهشت
20)   توفیق پاک شدن از گناهان
21)   دیدن پیامبر گرامی  در خواب و بشارت بهشت، اگر در وقت خواب پنج مرتبه با وضو خوانده شود.
22)   سیر شدن گرسنه و سیراب شدن تشنه
23)   شفای بیمار اگر بر او خوانده شود.
24)   پیدا شدن چیزی که دزدیده شده است، اگر بعد از دو رکعت یا چهار رکعت نماز خوانده شود و در هر رکعت سوره حمد یک بار و سوره اخلاص دو مرتبه.
25)   حفظ از دشمن و قدرت نیافتن دشمن بر او و پیروزی در جنگ با دشمن
26)   استجابت دعا
27)   مشمول دعای ملائکه و جنّ و انس شدن
28)   دریافت نور اولیاء
29)   آسان شدن هر امر دشوار[2]
 
و اما دعای صحیفه:
1)    سه مرتبه می گویی: سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ
تسبیح مى‏کنم خدایى را که بزرگ است و به حمد او  مشغولم (سپس می گویی:)
2)    سُبْحَانَهُ مِنْ إِلَهٍ مَا أَمْلَکَهُ
منزه است خدا! شگفتا معبودی که چه اندازه مالک است!
3)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِیکٍ مَا أَقْدَرَهُ 
و منزه است خدا! شگفتا پادشاهى که چقدر تواناست!
4)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِیرٍ مَا أَعْظَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بسیار توانایى که چه اندازه بزرگ است!
5)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَظِیمٍ مَا أَجَلَّهُ
و منزه است خدا! شگفتا بزرگى که چه اندازه بزرگوار است!
6)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَلِیلٍ مَا أَمْجَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بزرگوارى چه اندازه بزرگ است!
7)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاجِدٍ مَا أَرْأَفَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بزرکى که چه اندازه مهربان است!
8)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَءُوفٍ مَا أَعَزَّهُ
و منزه است خدا! شگفتا مهربانى که چقدر عزیز است!
9)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَزِیزٍ مَا أَکْبَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا عزیزى که چه اندازه بزرگ است!
10)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَبِیرٍ مَا أَقْدَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بزرگى که چه همیشگى است!
11)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِیمٍ مَا أَعْلَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا جاودانى که چه اندازه بلندمرتبه است!
12)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَالٍ مَا أَسْنَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا بلند مرتبه‏اى که چه اندازه رفعت دارد!
13)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَنِیٍّ مَا أَبْهَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا رفیعى که چه اندازه نیکوست!
14)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَهِیٍّ مَا أَنْوَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا نیکویى که چه اندازه نورانى است!
15)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنِیرٍ مَا أَظْهَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا از روشنایى که چه اندازه آشکار است!
16)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ ظَاهِرٍ مَا أَخْفَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا ظاهرى که چه پنهان است!
17)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَفِیٍّ مَا أَعْلَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا از پنهانى که چه اندازه داناست!
18)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَلِیمٍ مَا أَخْبَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا از دانایى که چقدر آگاه است!
19)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَبِیرٍ مَا أَکْرَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا از آگاهى چه اندازه کریم است!
20)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَرِیمٍ مَا أَلْطَفَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بخشنده‏اى که چه اندازه لطف دارد!
21)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ لَطِیفٍ مَا أَبْصَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا از مهربانى که چه بیناست!
22)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَصِیرٍ مَا أَسْمَعَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بینایى که چه شنواست!
23)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَمِیعٍ مَا أَحْفَظَهُ
و منزه است خدا! شگفتا شنوایى که چه اندازه نگاه دارنده است!
24)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَفِیظٍ مَا أَمْلَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا نگاه دارنده‏اى که چقدر توانگر است!
25)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِیٍّ مَا أَوْفَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا توانگرى که چه صاحب عطاست!
26)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَفِیٍّ مَا أَغْنَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا دهنده‏اى که چه اندازه بى‏نیاز است!
27)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَنِیٍّ مَا أَعْطَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا بى‏نیازى که چقدر صاحب بخشش است!
28)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُعْطٍ مَا أَوْسَعَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بخشنده‏اى که چه وسعت بخش است!
29)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاسِعٍ مَا أَجْوَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا رزق دهنده‏اى که چه اندازه بخشنده است!
30)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَوَادٍ مَا أَفْضَلَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بخشنده اى که چه اندازه صاحب فضل است!
31)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُفْضِلٍ مَا أَنْعَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا صاحب فضلى که چقدر نعمت بخش است!
32)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْعِمٍ مَا أَسْیَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا نعمت دهنده‏اى که چه سرور است!
33)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَیِّدٍ مَا أَرْحَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا سرورى که چه اندازه مهربان است!
34)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَحِیمٍ مَا أَشَدَّهُ
و منزه است خدا! شگفتا مهربانى که چه اندازه سخت گیر است!
35)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَدِیدٍ مَا أَقْوَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا سخت‏گیرى که چقدر نیرومند است!
36)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَوِیٍّ مَا أَحْکَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا نیرومندی که چه فرزانه است!
37)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَکِیمٍ مَا أَبْطَشَهُ
و منزه است خدا! شگفتا حکیمى‏ که چه صاحب قهر است!
38)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاطِشٍ مَا أَقْوَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا صاحب قهرى که چه اندازه پابرجاست!
39)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَیُّومٍ مَا أَحْمَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا به خود برپایى که چقدر ستوده است!
40)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَمِیدٍ مَا أَدْوَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا ستوده ای که چه همیشگى است!
41)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَائِمٍ مَا أَبْقَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا جاودانى که چه ماندگار است!
42)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاقٍ مَا أَفْرَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا ماندگارى‏ که چه اندازه بى‏همتاست!
43)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَرْدٍ مَا أَوْحَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بى‏همتایى که چه یکتاست!
44)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاحِدٍ مَا أَصْمَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا یکتایى که چقدر مورد توجه و بى‏نیاز است!
45)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَمَدٍ مَا أَمْلَکَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بى‏نیازى که چه اندازه مالک است!
46)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَالِکٍ مَا أَوْلَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا مالکى که چه صاحب اختیار است!
47)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَلِیٍّ مَا أَعْظَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا صاحب اختیارى که چقدر بزرگ است!
48)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَظِیمٍ مَا أَکْمَلَه
و منزه است خدا! شگفتا بزرگى که چه اندازه کامل است!
49)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَامِلٍ مَا أَتَمَّهُ
و منزه است خدا! شگفتا کاملى که چه تمام است!
50)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَامٍ ‏مَا أَعْجَبَهُ
و منزه است خدا! شگفتا تمامى که چه اندازه نیکوست!
51)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَجِیبٍ مَا أَفْخَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا نیکویى که چه صاحب فخر است!
52)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاخِرٍ مَا أَبْعَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا فخرکننده‏اى که چه اندازه دور است!
53)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَعِیدٍ مَا أَقْرَبَهُ
و منزه است خدا! شگفتا دورى که چه نزدیک است!
54)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَرِیبٍ مَا أَمْنَعَهُ
و منزه است خدا! شگفتا نزدیکى که چه اندازه غالب است!
55)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَانِعٍ مَا أَغْلَبَهُ
و منزه است خدا! شگفتا غلبه‏کننده‏اى که چقدر مسلّط است!
56)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَالِبٍ مَا أَعْفَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا چیره اى که چه بخشاینده است!
57)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَفُوٍّ مَا أَحْسَنَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بخشاینده‏اى که چه اندازه نیکوکار است!
58)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُحْسِنٍ مَا أَجْمَلَهُ
و منزه است خدا! شگفتا نیکوکارى که چه زیباست!
59)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَمِیلٍ مَا أَقْبَلَهُ
و منزه است خدا! شگفتا زیبایى که چه اندازه پذیرنده [توبه] است!
60)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِلٍ مَا أَشْکَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا توبه‏پذیرى که چه سپاسگزار است!
61)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَکُورٍ مَا أَغْفَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا سپاسگزارى که چه اندازه آمرزنده است!
62)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَفُورٍ مَا أَکْبَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا آمرزنده‏اى که چه اندازه بزرگ است!
63)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَبِیرٍ مَا أَجْبَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا از بزرگى که چه صاحب جبروت است!
64)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَبَّارٍ مَا أَدْیَنَهُ
و منزه است خدا! شگفتا صاحب جبروتى که چه اندازه جزادهنده است!
65)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَیَّانٍ مَا أَقْضَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا جزادهنده‏اى که چه اندازه حکم کننده است!
66)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاضٍ مَا أَمْضَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا حکم‏کننده‏اى که چه حاکم است!
67)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاضٍ مَا أَنْفَذَهُ
و منزه است خدا! شگفتا حاکمى که چه فرمانش جارى است!
68)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ نَافِذٍ مَا أَرْحَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا فرمانروایی که چقدر مهربان است!
69)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَحِیمٍ مَا أَخْلَقَهُ
و منزه است خدا! شگفتا مهربانى که چه اندازه آفریننده است!
70)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَالِقٍ مَا أَقْهَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا آفریدگارى که چه اندازه چیره است!
71)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاهِرٍ مَا أَمْلَکَهُ
و منزه است خدا! شگفتا چیره اى که چه صاحب مملکت است!
72)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِیکٍ مَا أَقْدَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا پادشاهى که چقدر تواناست!
73)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَادِرٍ مَا أَرْفَعَهُ
و منزه است خدا! شگفتا توانایى که چه اندازه بلندپایه است!
74)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَفِیعٍ مَا أَشْرَفَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بلندپایه‏اى که چه اندازه شریف است!
75)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَرِیفٍ مَا أَرْزَقَهُ
و منزه است خدا! شگفتا شریفى که چه روزی بخش است!
76)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَازِقٍ مَا أَقْبَضَهُ
و منزه است خدا! شگفتا روزى دهنده‏اى که چه تنگ گیر است!   
77)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِضٍ مَا أَبْسَطَهُ
و منزه است خدا! شگفتا تنگ گیری که چه وسعت بخش است!
78)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاسِطٍ مَا أَهْدَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا روزى گستراننده‏اى که چه اندازه راهنماست!
79)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ هَادٍ مَا أَصْدَقَهُ
و منزه است خدا! شگفتا راهنمایى که چقدر راستگوست!
80)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَادِقٍ مَا أَبْدَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا راستگویى که چه اندازه آشکار است!
81)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَادِئٍ مَا أَقْدَسَهُ
و منزه است خدا! شگفتا ظاهرى که چه منزّه از عیب هاست!
82)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قُدُّوسٍ مَا أَظْهَرَهُ [مَا أَطْهَرَهُ‏]
و منزه است خدا! شگفتا شکوهمندی که چقدر ظاهر [پاکیزه] است!
83)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ ظَاهِرٍ [مِنْ طَاهِرٍ] مَا أَزْکَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا آشکارى [پاکیزه‏اى‏] که چه پاک است!
84)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ زَکِیٍّ مَا أَبْقَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا پاکى که چه اندازه ماندگار است!
85)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاقٍ مَا أَعْوَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا ماندگارى که چه اندازه بازگرداننده است!
86)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَوَّادٍ [مُعِیدٍ] مَا أَفْطَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بازگرداننده ای که چه آفریننده است!
87)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاطِرٍ مَا أَرْعَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا آفریننده ‏اى که چه اندازه نگاه دارنده است!
88)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَاعٍ مَا أَعْوَنَهُ
و منزه است خدا! شگفتا نگاه دارنده‏اى که چه یاور است!
89)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُعِینٍ مَا أَوْهَبَهُ
و منزه است خدا! شگفتا یارى‏کننده‏اى که چه اندازه بخشنده است!
90)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَهَّابٍ مَا أَتْوَبَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بسیار بخشنده‏اى که چقدر توبه پذیر است!
91)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَوَّابٍ مَا أَسْخَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا توبه پذیری که چه اندازه سخیّ است!
92)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَخِیٍّ مَا أَبْصَرَهُ
و منزه است خدا! شگفتا دهنده ای که چه اندازه بیناست!
93)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَصِیرٍ مَا أَسْلَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا بینایى که چه اندازه سالم است!
94)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَلِیمٍ مَا أَشْفَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا سالمى که چقدر شفادهنده است!
95)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَافٍ مَا أَنْجَاهُ
و منزه است خدا! شگفتا شفادهنده‏اى که چه اندازه رهایی بخش است!
96)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْجٍ مَا أَبَرَّهُ
و منزه است خدا! شگفتا نجات دهنده‏اى که چه اندازه نیکوکار است!
97)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَارٍّ مَا أَطْلَبَهُ
و منزه است خدا! شگفتا نیکوکارى که چقدر خواهنده است!
98)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ طَالِبٍ مَا أَدْرَکَهُ
و منزه است خدا! شگفتا خواهنده اى که چه صاحب ادراک است!
99)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُدْرِکٍ مَا أَشَدَّهُ
و منزه است خدا! شگفتا ادراک‏کننده‏اى که چه چیز او را سخت گیر است!
100)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَدِیدٍ مَا أَعْطَفَهُ
و منزه است خدا! شگفتا سخت گیری که چه اندازه مهربان است!
101)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُتَعَطِّفٍ مَا أَعْدَلَهُ
و منزه است خدا! شگفتا مهربانى که چه دادگر است!
102)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَادِلٍ مَا أَتْقَنَهُ
و منزه است خدا! شگفتا دادگرى که چه اندازه فرمانش استوار و محکم است!
103)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُتْقِنٍ مَا أَحْکَمَهُ
و منزه است خدا! شگفتا محکم‏کننده‏اى که چقدر فرزانه است!
104)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَکِیمٍ مَا أَکْفَلَهُ
و منزه است خدا! شگفتا حکیمى که چه ضامن و سرپرست است!
105)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَفِیلٍ مَا أَشْهَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا ضامنى که چه اندازه گواه است!
106)    وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَهِیدٍ مَا أَحْمَدَهُ
و منزه است خدا! شگفتا گواهى که چقدر ستوده است!
107)    وَ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْعَظِیمُ وَ بِحَمْدِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ دَافِعِ‏ کُلِّ بَلِیَّةٍ وَ هُوَ حَسْبِی وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ.
و منزه است او! اوست خداى بزرگ و به سپاس او مشغولم. و همه حمد از براى خداست. و معبودى جز خدا نیست. و خدا بزرگ تر است از آنکه به وصف درآید. و ستایش از براى خداست. و حرکت و قدرتى نیست مگر به قدرت خداى بلندمرتبه بزرگ، دفع‏کننده هر بلا. و اوست مرا بس است و نیکو کارسازی است.
 
تذکر اول: دلیل نام گذاری دعا به صحیفه
این دعا به دعاى صحیفه مشهور است، از جهت آنکه جبرئیل7 آن را بر صحیفه‏اى نوشته بر پیغمبر9 نازل نمود.
 
تذکر دوم: معنا و مفهوم فرازهای عجیب این دعا
«وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِیکٍ مَا أَقْدَرَهُ»
«و منزه است خدا! شگفتا پادشاهى که چقدر تواناست!»
حاصل معنى آنکه از قدرت و توانایى او تعجب مى‏کنم. از جهت آنکه احدى نمى‏تواند آن را درک کند و کسى نمى‏تواند به آن قدرت برسد، محلّ تعجب بسیار است.
و عبارت «سبحان الله» در اصل به معنى تنزیه و تقدیس است، یعنى منزّه است خداى تعالى یا آنکه تسبیح مى‏کنم خدا را و در این فقرات دعا کنایه از تعجّب است، چون هر گاه انسان از چیزى تعجّب مى‏کند، مى‏گوید: «سبحان الله» و سزاوار است که با هر سبحان الله که می­گوییم، پاکی خود را نیز ار خداوند منان بخواهیم.
۱_تحف العقول، ص: 443
۲_مهج الدعوات ص:۱۱۱ و منهج العبادات، ص: 79 از سید بن طاووس (با کمی تغییر در کیفیت نوشتن)